Deniz Yatırım Strateji ve Araştırma ünite lideri, müellif ve dostum Orkun Gödek, twitter’e koyduğu açıklamada, sermaye piyasalarında kaliteli araştırmanın kıymetini anlatıyor. Bu mevzu benim için de yıllardır bir vicdan azabı sıkıntısına dönüştü. Maalesef yayınlanan rapor sayısı artsa da, kalite gözle görülür ölçüde düştü. Bilhassa Borsa konusunda temel tahlil raporu artık çok az, zira bu için uzmanı gidip sıkıntısını YouTube’da anlatıyor.
Orkun Gödek, dalı bekleyen değerli tehlikeleri bu twitter paylaşımında açıklamış. Her satırına imza atacağım bu değerlendirmeyi bilhassa bu piyasada çalışanlara öneririm:
FÖŞ
İşte paylaşım:
Bu mevzu Türkiye’de sanılanın ve mevcut berbat uygulamaların tersine son derece kıymetli.
Bir sefer Araştırma Kısmı ve faaliyetleri değerlidir. Bu nedenle de maliyetli olması gerekir. Aracı kurumun ya da portföy idare şirketinin ya da bankanın yahut ilgili kurumun ana kalbi bu kısımdır. Ne kadar yeterliyse o kadar ileri taşır, vizyon kazandırır, kredibilite sağlar.
Bu, mevcut yapının ne kadar kaliteli işi talep ettiğine nazaran değişir. Kalite=maliyet. Ne denir? Düzgün futbol âlâ topçu ile oynanır. Bunun yanında idman yaptığı alandan kullandığı gerece dek her şey de değerlidir. Ayrıntı.
Türk sermaye piyasalarını büyütmek, derinleştirmek, kaliteli hale getirmek yalnızca yatırımcı sayısı artışı ya da BIST kapanış düzeyine odaklanarak olmaz. Olamaz. Olmamalıdır.
İkincisi ve en bedelli olanı, Araştırma raporları ücretsiz, elden ele, reklam ve pazarlama hedefli dolaştırılamaz. Neden? Zira Araştırma pahalı ve maliyetlidir. Öncelik kimindir? Müşterinin.
Üçüncüsü, regülatör burada muhakkak adım atmalı ve Araştırma faaliyeti yürütenlerin haklarını ve faaliyetlerini müdafaa altına almalıdır. Neden? Zira bu olmazsa mevcuttaki “beğenilmeyen” kalite çok daha makus bir hale evrilebilir. Bu risk var mıdır? Muhakkak. Çok değil, 10-15 sene öncesinin Türk sermaye piyasası Araştırma faaliyetlerinin kalitesi bugünkü 7 milyonu aşan “yatırımcı sayısı” ortamına kıyasla çok daha, ancak çok daha yüksektir. Neden? Yabancıya verilen hizmetin rekabetinden ötürü. Eski raporlar ortada.
Buradaki bitmeyen tartışma da talep-arz noktasıdır. Dikkat: arz-talep demiyorum. Burası kırılımın başlangıcı.
Unutmayalım ki bölüm ne ekerse onu biçer. Sonra kimse kalitesizlikten sıkıntı yanmasın. Bugün tekrar günlük bülten yarışının berbat sonucu ne olmuştur? Tüm bültenlerin birbirine benzemesidir. Saatlerin çok erken vakitlere çekilmesi kaliteyi düşürmüş, standartlaşmaya neden olmuştur.
Yine bir diğer örnek: tıpkı güne yığılan ve akıl almaz geç saatlerde gelen bilançoların sonucu ne olmuştur? Birbirinin birebiri, otomatize edilmiş finansal rapor değerlendirmeleridir. Gün sonunda bilançolar ne kadar ayrıntı incelenebilmektedir? Tartışırız.
Araştırma Kısımları öbür başka kısımların paraleli ya da alternatifi değildir. Bilakis merkezidir. Çıkış noktasıdır. En azından bizim dışımızdaki dünyada böyledir.
Net/net bu bahis burada bitmez. Tekil serzenişler de mevzuya tahlil getirmez. Bunu bölümün ve her şeyden evvel müşteri pozisyonundaki “gerçek yatırımcının” talep etmesi gerekir. Yoksa bu su hiç durmaz…
What comes next after the Mifid II ‘reverse ferret’ on research https://on.ft.com/3Zr6CuM
